zondag 28 augustus 2011

Meditatie. Wat is stilte?

  
Stilte is fascinerend. Want wat is stilte en hoe kunnen wij dit ervaren in een wereld vol van lawaai? Stilte heb ik echt een keer kunnen ervaren in de woestijn. Zeer bijzonder heb ik dat gevonden. Wat een stilte en wat een ruimtegevoel gaf mij dat.


Op één van mijn stilte weekenden ontdekte ik al gauw dat stilte verschillende lagen kent.
Om tot je diepste stilte in jezelf te komen vraagt veel training en oefening en vooral: geduld!
Want oh, oh wat kan mijn hoofd veel gedachten geven. En mijn zintuigen: alles ruik, voel en hoor ik. En dan al die pijntjes, botjes en gewrichten, juist dan speelt alles op. We hebben dan de neiging om daar tegen te gaan vechten. Wegwezen want ik wil stilte. Tja en dat lukt echt niet op die manier. Alleen al om al die indrukken en emoties tot rust te brengen vraagt veel oefening.    
In de reclame wereld zegt men wel: " herhaling is de kracht van reclame " en dat is ook zeker zo in het beoefenen van meditatie en dan specifiek de stilte meditaties.
Het lijkt wel alsof dan juist geluiden en gedachten en agenda’s extra luid en duidelijk bij je binnen komen.


Dit komt gewoon omdat wij niet ingesteld zijn op stilte. Vrijwel altijd staat er wel iets aan: een radio, een klok, verkeer, schuivende stoelen, onze stemmen, deuren nu ja noem maar op.
Stilte wordt zelfs ook wel als onprettig ervaren.


In mijn meditatie lessen krijg ik het wel terug te horen. 10 minuten stil zitten Angela? Veel te lang hoor ik word er onrustig van. Ik heb liever dat je geleide meditaties geeft dan kan ik lekker mee luisteren. Dus waarom stilte meditaties?


Stilte is beleving. Het is stilte achter de stilte. En toch tegelijk aanwezig zijn. Echte stilte geeft mij inzichten, ruimte. Een ring van stilte en ruimte ervaar ik om mij heen.                                                    Simpel gezegd:  eindelijk luister ik eens echt naar mij zelf. Naar mijn innerlijk. Die zachte fluisterende stem die zo overruled wordt door mijn fysieke en actieve wereld waarin ik leef en van alles moet gebeuren. Het is een uitdaging om de stilte aan te gaan. De stilte in jezelf.


Dorothee Solle( 1929-2003) heeft hierover een gedicht beschreven. Het is een van mijn favoriete gedichten. Daarom breng ik haar gedicht onder de aandacht. Wellicht spreekt het je aan?


Als ik heel stil ben
Kan ik vanuit mijn bed
De zee horen ruisen
Maar stil zijn is niet genoeg
Ik moet ook mijn gedachten losmaken van het land
Het is niet genoeg
De gedachten los te maken van het vasteland
Ik moet ook mijn ademhaling aanpassen aan de zee
Omdat ik bij het inademen minder hoor
Het is niet genoeg
De ademhaling aan te passen aan de zee
Ik moet ook mijn handen en voeten hun ongeduld ontnemen
Het is niet genoeg
Handen en voeten te kalmeren
Ik moet ook de beelden weggeven
Het is niet genoeg
De beelden weg te geven
Ik moet ook ophouden met het moeten
Het is niet genoeg
Het moeten op te houden
Zolang ik mijn ik niet verlaat
Het is niet genoeg het ik te laten varen
Ik leer vallen
Het is niet genoeg
Te vallen
Maar terwijl ik val
En mezelf ontzink
Houd ik op
De zee te zoeken
Omdat de zee nu
De kust heeft verlaten
In mijn kamer kwam
En mij is
Als ik heel stil ben.  








Wordt vervolgd………














Geen opmerkingen:

Een reactie posten